Hallo allemaal,
Vandaag deed ik een meting bij vriendin W. W. heeft niet aangeboren hersenletsel (6 herseninfarcten in een paar weken, jaren geleden). Dat was een uitdaging om de meting mee te doen. Een paar wetenswaardigheden wil ik met jullie delen.
- De eerste reeks metingen ontmoette ik eigenlijk iedere keer weinig weerstand in de houdingen. Alsof ik haar in alle poses makkelijk omduwde. Ik heb het laten gebeuren en heb de reeks afgemaakt omdat ik niet zo goed doorhad of de eerste 5 gewoon zwak waren en de kracht op het einde zou komen…
Vraag 1: Hoe weet ik of iemand de houding echt goed te pakken heeft? W. is makkelijk en veel in haar hoofd en het duurt even voordat ze blijkbaar het contact met haar lijf wist te maken.
Vraag 2: Is het wijs een reeks gewoon af te maken, of slimmer terug te gaan naar het begin en daar opnieuw te starten. Cliënt kan gevoel van falen krijgen… - De aansturing vanuit het hoofd van W. is opnieuw aangeleerd voor vele functies. Het werkgeheugen krijgt bij de instructie van de houding veel voor zijn kiezen. Het vroeg hier vooral goed de tijd nemen en langzaam opbouwen van de houding. De aansturing van haar evenwicht en schouders is bijvoorbeeld een nieuw aangeleerd patroon.
Wetenswaardigheid: Bij mensen met NAH dus goed om te letten op dit soort bijzonderheden. - Toen ik uitkwam op bijna dezelfde score als dat ik zelf heb (1752 versus 1759) kwam ik opnieuw bij de
Vraag of er projectie plaats kan vinden in een meting. W. herkende de uitkomst overigens wel.
Graag tot morgen!